bebelog

Thursday, August 19, 2004


Son birkac haftadir, Turkiye'de de basladigimiz uzre, yedigimiz seylerden Duru'ya da vermeye basladik. Oyle bizim ictigimiz corbanin icine emek banip verince bayiliyor hatun... Hemen hemen herseyden tadiyor; herseyi seviyor. Amaci burada onu 'buyuklerin yediklerini yiyen' bir cocuk haline getirip, yolculukta misafirlikte aci cekmemek... Turk cocuklarinda bu ozellik zor bulunuyor; biz belki etraftaki komsularin cocuklarina benzer diye cabaliyoruz.

Bunun yani sira, artik yerinde durmaz bir cocuk oldu. Surekli bir yerlere gidesi var. Yerdeyken falan, surekli yaninda durmak sart oldu. Yoksa -ornegin- suratle emekleyerek sephaya dogru gidiyor, kendini cekip ayaga kalkiyor, sonrea baskliyor sehpanin uzerindekiler karistirmaya... Sehpanin ustu de bu aralar cok dolu oldugu icin kendinden geciyor [kumandalar, kitaplar, dergiler, kagitlar, kalemler, bilgisayar, fare...], o arada sahpaya dayali olarak durdugunu unutuyor, hop yere dusuyor. Birisinin kendisini o sirada tuttugunun ya da son dakikada kurtardiginin farkinda degil... Ayrica, favori aktivitelerimizden. yerden yaninda oturan babanin uzerine, oradan koltuga, oradan koltugun arkasina tirmanip duvara ulasmak var. HEnuz duvara tirmanmayi beceremiyoruz ama...

Gorunuse gore Duru'nun cocuklugu biraz babasinin cocukluguna benzeyecek. Bilenler, agliyor bu duruma...

"Ay bir de bu sabah yaptigi birsey var, onu da soylemeden duramiycam kiz!" {dermisim?} Sabah 7.30 gibi saniyorum, saga sola donmeye basladi, annnesi de cikmak icin hazirlaniyor odada hareket var, yavas yavas gozleri acildi. Sonra ilk kiz hemen kicin kicin gidip kalkiyoruz ve oturuyoruz yatagin uzerinde... Kalkti, gozler iyice acildi, beni gordu ve basladi alkis tutmaya... Ben sahsen, bir cocugun gozlerini acmasiyla alkisa baslamasi arasinda sadece 2-3 saniye olmasindan biraz korkuyorum. Zor olucak, zooor!


Home